امام حسین (ع) نواده پاک رسول خدا (ص)،در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری چشم به جهان گشود.

بهترین دوران زندگی امام حسین (ع)، ملازمت و حضور وی درکنار پیامبر گرامی اسلام بود که شش سال طول کشید.

امام حسین (ع) در خانواده ای تربیت شد که معدن کمالات و فضائل عرفانی و اخلاقی بود. وجود پدری چون امام علی (ع) و مادری همچون فاطمه زهرا (س) که هر دو پرورش یافته رسول خدا (ص) بودند، آن حضرت را با عالی ترین فضایل و حقایق الهی آشنا کرد.

امام حسین (ع) در صحنه های مختلفی که اسلام با خطر مواجه بود، حضور فعال داشت. ایشان با برگزاری جلسات درس و بحث درمورد مسایل مختلف ازجمله موضوعات اعتقادی و فکری و سیاسی، همواره پاسدار میرات گرانبهای رسول خدا (ص) بود.

آن حضرت پس از شهادت برادر بزرگوارش امام حسن (ع) در سال 50 هجری قمری، مستقیماً هدایت و امامت مسلمانان را برعهده گرفت و سرانجام در دفاع از آئین جدش حضرت محمد (ص) در سال 61 هجری قمری در کربلا به شهادت رسید.

بدین ترتیب با شهادت خویش، حماسه ای جاوید آفرید که نهال اسلام را بارورتر ساخت و درس آزادگی و عدم تسلیم دربرابر ستمگران را به همه نسل های بشر آموخت. سالروز ولادت امام حسین (ع) در جمهوری اسلامی ایران ، به عنوان روز پاسدار نامگذاری شده است، زیرا پاسداران انقلاب اسلامی در ایران با تاسی به شجاعت، مردانگی و استواری امام حسین (ع) در راه هدف، برای حفاظت از آرمان های اسلام و انقلاب اسلامی و همچنین حفظ کیان و تمامیت ارضی ایران، صحنه های زیبا و باشکوهی آفریدند و خود سرمشق جوانان با ایمان و آزادیخواه جهان شدند.

ضمن عرض تبریک به مناسبت سالروز ولادت حضرت امام حسین (ع)، سخنی از پیامبر گرامی اسلام (ص) در مورد ایشان برایتان نقل می کنیم که فرمود: «به درستی حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است