به دلیل اینکه دوره کودکی تأثیرپذیرترین دوره زندگی است و نهادینه کردن مطالعه در این سنین از اهمیت خاصی برخوردار است، کودک و نوجوان در تمامی استانداردهای کتابخانه ای و به ویژه در استانداردهای ایفلا و یونسکو در مورد کتابخانه های عمومی همواره مورد توجه بوده است. اما علیرغم تلاش سالهای اخیر در کشور شواهد نشان می دهد که کتابخانه های عمومی، به دلایل مختلف، به خدمات کودکان و نوجوانان کمتر پرداخته اند. در نگاهی نیز که هم اکنون در کتابخانه های عمومی شکل گرفته است عمدتاً خواندن با مطالعه مترادف گرفته می شود و تمامی برنامه ها و راهبردهای کتابخانه های عمومی در خصوص ترویج کتابخوانی است؛ همانطور که منصوریان (۱۳۸۷) نیز معتقد است شاید بهتر باشد که مطالعه را بر اساس میزان تعامل انسان با منابع اطلاعاتی تعریف کنیم. بنابراین خواندن و خواندن لذتبخش، بخشی از تعامل کودک با اطلاعات است. این در حالی است که تنها یکی از بخش های مهم رفتار اطلاعاتی زندگی روزانه کودک و نوجوان، تمایلات و کششها به سمت خواندنی های لذتبخش است. لذا در بسیاری از کشورهای پیشرفته مفهوم مطالعه به مفهوم کلیتر آن یعنی سواد اطلاعاتی تبدیل شده است اما در کشور ما کماکان برنامه ها برای ترویج کتابخوانی است و از سایر تعاملات کودک با اطلاعات چشم پوشی میشود. بنابراین نه خواندن توسعه پیدا می کند و نه کودکان و نوجوانان ما با سواد اطلاعاتی می شوند.
