ویسنده در ابتدای کتاب می‌گوید: «سنگین‌ترین بار، ما را در هم می‌شکند، به زیر خود خم می‌کند و به‌روی زمین می‌فشارد. بار هرچه سنگین‌تر باشد، زندگی ما به زمین نزدیک‌تر، واقعی‌تر و حقیقی‌تر است. در عوض، فقدان کامل بار موجب می‌شود که انسان از هوا هم سبک‌تر شود، به پرواز درآید، از زمین و انسان دور گردد و به‌صورت یک موجود نیمه‌واقعی درآید و حرکاتش هم آزاد و بی‌معنا شود. بنابراین کدام‌یک را باید انتخاب کرد: سبکی یا سنگینی؟»
