زلال وحی
«... وَلَا تَکونُوا مِنَ الْمُشْرِکینَ؛ مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکانُوا شِیعًا کلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیهِمْ فَرِحُونَ؛. .. و از مشرکان نباشید؛ کسانی که در دین خود تفرقه ایجاد کردند و به دسته ها و گروه ها تقسیم شدند و هر گروهی به آنچه نزد آنهاست، دل خوشند». (روم: 31 و 32)
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیکمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ؛ مؤمنان، برادر یکدیگرند. پس میان دو برادر خود صلح و آشتی برقرار سازید و تقوای الهی پیشه کنید تا مشمول رحمت او شوید!» (حجرات: 10)
«وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَیکمْ إِذْ کنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَینَ قُلُوبِکمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا...؛ و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر خود به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و او میان دل های شما الفت ایجاد کرد و به برکت نعمت او برادر شدید...». (آل عمران: 103)
حدیث
پیامبر اکرم(ص): «انسان مسلمان، پس از به دست آوردن اسلام، سودی بهتر از برادری که برای خدا به دست می آورد، کسب نکرده است».1
«اختلاف نکنید! پس همانا کسانی که پیش از شما اختلاف کردند، هلاک شدند».2
«جماعت (وحدت)، مایه رحمت و تفرقه، موجب عذاب است».3
«دست خدا بر سر جماعت است».4
«مسلمانان با هم برادرند. هیچ کس بر دیگری برتری ندارد؛ جز با پرهیزکاری».5
«مسلمان، برادر مسلمان است. در کنار هم از آب و درخت استفاده می کنند و در برابر فتنه یاور هم هستند».6
«سه چیز است که از آنها بر امت خود می ترسم: گمراهی پس از شناخت، سردرگمی های ناشی از فتنه ها و شکم بارگی و شهوت رانی».7
امام علی(ع): «بپرهیز از جدایی؛ که افراد تنها و جدا سهم شیطان هستند».8
«برآنچه طناب جماعت بر آن گره خورده و رکن های اطاعت بر آن بنا شده است، ملازمت کنید».9
«از تفرقه و جدایی بپرهیزید! پس هرگاه در جایی فرود آمدید، همگی فرود آیید و هرگاه کوچ کردید، با هم کوچ کنید!»10
«ملازم جماعت باشید و از جدایی و اختلاف بپرهیزید!»11
امام حسین(ع): «ای بندگان خدا! از خدا بترسید و تقوا پیشه کنید و به سوی فتنه و جدایی و جنگ شتاب نکنید! پس همانا در فتنه، مردان هلاک می شوند و خون ها ریخته می شود و مال ها غصب می گردد».12
امام باقر(ع): «همانا خداوند بزرگ می دانست ایشان جدا خواهند شد پس از پیامبرشان، و اختلاف می کنند. پس ایشان را از تفرقه و جدایی نهی کرد، همان گونه که پیشینیان ایشان را نهی کرده بود. پس ایشان را به اجتماع امر کرد».13
